تنهایی

شب سردی است من افسرده.راه دوری است و پایی خسته . تیرگی هست و چراغی مرده . میکنم تنها از جاده عبور: دور ماندن ز من آدام ها . سایه از سر دیوار گذشت

غمی افزوده مرا بر غم ها. فکر تاریکی واین ویرانی  بی خبر آمده تا با دل من قصه ها ساز کند پنهانی . نیست رنگی که بگویید با من اندکی صبر سحر نزدیک است . هر دم این بانگ بر آارم از دلم:وای این شب چقدر تاریک است! خنده ای که به دل انگیزم ؟قطره ای کو که به در یا ریزم؟سخره ای کو که بدان آویزم ؟ مثل .